Column: Schuldgevoel | Mama met Sokjes van Geitenwol

Voltijds werken en mama zijn combineren is geen gemakkelijke taak. Dat zal vast elke mama – of papa – bevestigen. Er zal wel altijd wat zijn dat je mist, een afspraak waar je niet heen kan gaan of een voorstelling die doorgaat tijdens je werkuren. Maar je doet het voor de toekomst van je kind(eren) toch? Om hun alles te kunnen geven wat ze nodig hebben om een goede start in het leven te maken. Om hun school en benodigdheden te bekostigen, een dak boven hun hoofd en eten op de tafel te voorzien. En om ook nog eens enkele leuke dingen te kunnen doen.

Dat weet ik. Het is belangrijk om te werken. (Helaas is het in deze maatschappij – in veel gevallen – niet meer echt mogelijk om maar met 1 ouder te gaan werken en toch alles te kunnen voorzien wat verwacht wordt.) Maar ergens blijft het toch wat knagen. Zeker met de momenten díe ik werk. Elk weekend, woensdagnamiddag en in de schoolvakanties. Welliswaar komen ze regelmatig spelen op m’n werk, maar dat is natuurlijk niet hetzelfde. Op de dagen dat ik niet werk of vroeg thuis ben probeer ik dat natuurlijk in te halen door aan de schoolpoort te staan, thuis een leuke activiteit te voorzien en uitgebreid te knuffelen. En op lange werkdagen blijven de kindjes op tot ik thuis ben. (Als ze dat volhouden uiteraard.) Maar het schuldgevoel blijft. Ben ik er wel genoeg voor hun? Missen ze me niet te veel? Mis ik niet te veel van hun? En ook, kan het anders? Moet het anders?

PicsArt_06-18-02.33.06.jpg

 

16 gedachtes over “Column: Schuldgevoel | Mama met Sokjes van Geitenwol

  1. Tania zegt:

    Ik heb maar 1 kindje die momenteel nog naar de opvang gaat en nu kunnen we alles goed plannen maar wanneer hij in september naar school zal gaan denk ik dat we het toch anders zullen moeten aanpakken zodat hij niet te lang in de naschoolse opvang enzo moet blijven

    Geliked door 1 persoon

  2. Nicole Orriëns zegt:

    Dat is een lastige. Zelf denk ik altijd dat kinderen meer belang hebben bij de aanwezigheid van één van beide ouders dan van ‘leuke dingen doen’. Maar als je anders niet kunt rondkomen, is het natuurlijk wel wat anders.

    Ik vond het een mooie post en heb hem gedeeld op de Facebookpagina van Het Moederfront!

    Geliked door 1 persoon

  3. Anja zegt:

    Ik heb er altijd bewust voor gekozen om thuis bij de kinderen te zijn, maar moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik 13 jaar (grootste deel van hun jeugd) in een land heb gewoond waar het ook haalbaar was om van 1 salaris te leven.

    Geliked door 1 persoon

  4. junetwonl zegt:

    Ik snap je gevoel ergens wel, dat je er niet bent is natuurlijk lastig voor de kinderen, maar naarmate ze ouder worden zullen ze het begrijpen. Daarnaast draagt het ergens ook wel bij aan een goede opvoeding als ze ook eens andere mensen om zich heen hebben toch?

    Geliked door 1 persoon

  5. Ilse Verhoeven zegt:

    Wel ik ben in november gecrashed.
    En dus is het even gedaan met werken!
    En die rust die het brengt in huis met de kinderen…. dat was ik weer even vergeten.
    Ik begrijp dat schuldgevoel!

    Geliked door 1 persoon

  6. kiki zegt:

    ik kan hier moeilijk over meepraten, omdat ik bewust geen kinderen heb. Maar ik weet wel van vroeger dat ik het erg fijn vond als mijn moeder thuis zat te wachten met een kopje thee en een koekje.

    Geliked door 1 persoon

  7. MamaTassel zegt:

    Herkenbaar. Ik werk (gelukkig) niet fulltime en heb ook het gevoel dat ik heel veel mis! Mijn kindjes gaan 1 dag naar de gastouder en de rest van de dagen kunnen mijn vriend en ik gelukkig zelf opvangen dus ze zijn eigenlijk altijd wel thuis bij één van ons!

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie