Dit is een artikel gekopieerd uit mijn oude blog. Je leest een gedateerd stuk.

Een pad is moeilijk te bewandelen, ookal heb je eens je weg gekozen.

Er zal altijd wel een weg zijn die je terug leid, en je zal altijd in de verleiding komen om die weg te nemen. Ik toch in elk geval. Het kost veel wilskracht om dan gewoon door te blijven lopen. Er staan niet alleen bordjes die de andere weg aangeven, na een tijd zelfs neonverlichting. Maar zelfs dan moet je blijven doorlopen.

Mijn neonverlichting is net aangsprongen. Ik hoop snel de stekker te vinden, om hem uit het stopcontact te trekken.
De weg voor me ligt zo open, en toch lijkt het moeilijke pad aantrekkelijker.
Dus moet ik het voor mezelf minder mooi laten ogen, om minder de neiging te voelen om terug te gaan.

Het zijn de kleine dingen die het hem doen. Dit maakt me vrolijk.
Lekker een beetje zon en groene teennagels.
Dit soort dingen zou ik vaker moeten opzoeken. Het houd de gedachten ook wat bezig.
Dat beloof ik aan mezelf, om elke dag iets te zoeken waar ik vrolijk van wordt!

Lieve groetjes,

Dorien