Hoi iedereen!

Hier ben ik weer. Na een heel erg lange, onvoorziene pauze.

Ik was emotioneel even niet meer in staat om verder te bloggen. Ik zat echt in de knoop met mezelf en moest hier eerst zelf zien uit te komen. Ik heb lang nagedacht wat ik zou doen met deze blog. Wilde ik er nog mee verder? Wilde ik nog op deze manier verder of een andere kant op? Zou ik onder een nieuwe naam beginnen? Zou ik hier blijven bloggen en de oude artikels gewoon in de vuilbak kieperen of ze bijhouden?

Zoals jullie zien heb ik gekozen om gewoon verder te gaan waar ik ben gebleven. De artikels uit de zomer van 2016 blijven er gewoon gezellig op staan. Ik heb ze geschreven en sta er nog steeds achter, dus mogen ze ook gelezen worden. En we gaan nu gewoon lekker verder. Maar laat ik jullie eens even blijkletsen over wat er allemaal gebeurd is in de lange tijd dat we elkaar niet meer hebben gezien.

De reden dat ik mijn blog pauzeerde is niet zo leuk. Ik kwam in mijn hoofd een heel donker hoekje tegen, dat me naar binnen zoog. Ik kreeg donkere gedachten, dat ik niet goed bezig was, een slechte mama was voor mijn kleine engeltje en zo verder. Na heel veel praten met mijn psychologe en mijn vriend ben ik hier grotendeels wel weer overheen. Al zijn er nog momentjes dat het niet goed gaat.

Om deze reden besloot ik ook om mijn studie – tijdelijk – stop te zetten. Ik bleef lekker thuis, om er weer helemaal bovenop te komen en na een tijdje voelde ik me klaar om te gaan solliciteren. Tot op heden nog zonder succes, maar daarover later meer. Ik ben gelukkig omringd door enorm veel lieve mensen, familie en vrienden, die me steunen in al mijn keuzes! Ik ben wel begonnen met een thuisopleiding kinderopvang. Dan kan ik op mijn eigen tempo aan de slag om toch een diploma te behalen. Op goede dagen gaan er flink wat bladzijden door, op slechte dagen raak ik mijn cursus niet aan. En dat werkt prima. Ondertussen ben ik bijna zover om mijn eerste examens in te plannen (want ook dat kan ik zelf beslissen, jeej).

Natuurlijk zijn er niet alleen maar slechte dingen gebeurd de afgelopen maanden. Zo kregen we het nieuws dat ons kleine gezinnetje wordt uitgebreid met een extra minimensje! Op dit moment zijn we net de helft voorbij en alles ziet er heel goed uit. Het geslacht weten we nog niet zeker, maar dat hopen we snel uit te vinden. Vorige keer hield Frummel namelijk heel stevig de beentjes dicht! Zowel de assistent als de gynaecologe konden niets zien, zelfs niet na wat te porren en te rammelen met mijn buik. Volgende keer beter! Een uitgebreide post over de zwangerschap en de ontdekking komt er vlug aan! Dan probeer ik er ook een duidelijke echo-foto bij te doen!

En dan nog een heel leuk nieuwtje: Een paar dagen geleden besloot mijn vriend om me een heel belangrijke vraag te stellen. Hij vroeg of ik zijn vrouw wilde worden. En natuurlijk zei ik ja! Ik was zo ongelofelijk blij met deze vraag, stiekem keek ik echt uit naar het moment dat hij het zou vragen. Echt 100% als een verrassing kwam het niet. Hij was al een dag of 3 enorm zenuwachtig aan het rondlopen in huis alsof hij iets wilde zeggen maar niet goed wist hoe. Maar ook hadden we het er de afgelopen weken wel eens over, dat het wel een goede, volgende stap voor ons zou zijn. Zeker met een nieuw kleintje op komst. Alleen had ik niet verwacht dat de vraag er zo snel al zou aankomen!

Zo, ik denk dat jullie nu weer bij zijn. Kom volgende week gezellig terug om te zien hoe ons prachtige pateeke eruit zag op zijn eerste verjaardag. Voorlopig ga ik 1 keer in de week wat proberen plaatsen. Als alles goed gaat zal dat op maandag zijn. Wie weet komt er ergens wat tussenin extra, maar het voorlopige plan is dus maandag.  Moesten jullie suggesties hebben, dingen die je graag zou lezen of net een vraag voor mij, laat het me gerust weten! Wie weet doe ik er wat mee in een postje!

Veel liefs,

Dorien