Heey daar zijn we weer!

Mijn mede-peutermama’s en –papa’s zullen me heus wel begrijpen. (En ouders van oudere kinderen herinneren het zich vast wel. Of is dit zo een van die dingen die je bewust uit je geheugen probeert te verbannen?) Je peuter doet iets wat niet gewenst is of niet mag. Maar wat doe je eraan?
(Oh en even mijn foto verklaren: we maken niet echt foto’s van ongewenst gedrag, dan maar een van de hondjes die op tafel slaapt, dat mag ook niet haha.)

Je leest overal verschillende dingen. Het meest voorkomende is wel de “nee, dat mag niet”. Maar is dat wel effectief? Luistert je peuter? En vooral, voel je jezelf fijn bij het idee om altijd nee te zeggen?

Dat laatste is hier alvast niet het geval. Daarom ging ik op zoek naar alternatieven. Hier geef ik een aantal voorbeelden van dingen die hier wél werken. Let op, bij ieder kind kan dit anders zijn. Tips die voor ons niet werkten heb ik zo snel mogelijk uit mijn hoofd gehaald (of ja, gewoon vergeten, zal de zwangerschapsdementie wel zijn) en zijn dus ook niet opgenomen in dit artikel.

Een alternatief aanbieden:
Je kent het wel, je kindje heeft iets gevonden om mee te spelen wat eigenlijk niet bestendig is voor peuterhandjes. Denk aan de afstandsbediening, je smartphone, de computermuis, … Gewoon afpakken is een enorm drama. Hier althans. Maar wat dan? Wij hebben er niet beter op gevonden dan een oude afstandsbediening te gebruiken voor speeldoeleinden. Waarbij het ook geen kwaad kan om tegen de grond te kletteren. Zo hebben we ook een oud toetsenbord liggen, om het “meehelpen” op de laptop te beperken. (Dat was een oplossing om u tegen te zeggen. Je wil niet weten hoe deze tekst er anders had uitgezien.) Natuurlijk moeten ze niet altijd hetzelfde – maar peutervriendelijke – aangeboden krijgen als wat ze vast hebben. Zo leiden we vaak ook de aandacht af met andere speeltjes. Vooral fel gekleurde hebben hier veel effect bij, of speelgoed dat knispert of rammelt. Dat wekt naar onze ervaring sneller de interesse waardoor het “saaie” voorwerp wat onze hup vastheeft geen meerwaarde heeft voor hem.

Voorkom “nee”-situaties:
Mag je kindje bepaalde dingen niet pakken? Zoals in de tip hierboven bijvoorbeeld, maar ook glazen op tafel, tijdschriften die je nog wil lezen zonder eerst een puzzel te moeten maken, schoonmaakproducten, … Berg ze dan veilig op. Zet glazen wat hoger, leg je tijdschrift op een plank en sluit keukenkastjes met gevaarlijke producten in af. (Wij doen dit gewoon met elastiekjes, wel meer dan 1 want anders krijgt hij ze los.) Natuurlijk kan je je niet op alles voorbereiden, maar dingen zoals dit schelen bijna geen moeite en kunnen wel weer een “nee”-situatie vermijden.

Praat met je kindje:
Doet je kindje dingen die niet mogen? Neem hem of haar bij je en praat ermee.  Als onze kleine man dingen doet die niet mogen vertel ik hem uitgebreid waarom dit niet mag. Ik kan mijn uitleg wel een keer of honderd herhalen, maar ik begin ondertussen toch écht wel te merken dat hij begrijpt dat sommige dingen niet mogen. Ook als je kindje uit boosheid dingen doet helpt het om te praten. Tijdens een driftbui knuffel ik hem en leg hem uit dat het best ok is om eens boos te zijn. Maar dat hij dan niet mag slaan, of dingen mag kapot gooien. Ja hij is nog klein, maar hij begrijpt echt al veel. Door vanaf het begin al te praten met je kindje leer je ook jezelf aan om dingen te blijven uitleggen en dat je kindje een uitleg kan verwachten in plaats van enkel die “nee”. Naar wat ik hoorde loont dat dus ook op latere leeftijd omdat ze dan heel goed begrijpen waarom dingen niet kunnen. En nu begint het dus stilaan al.

Zeg “nee” als het écht nodig is:
Soms is het gewoon nodig om “nee” te zeggen. In een situatie die heel snel kan escaleren bijvoorbeeld. Zo hebben wij hier thuis 2 hondjes en een kat lopen. En meestal gaan onze 4 kleintjes heel leuk met elkaar om. Maar soms wil zoonlief iets te wild spelen. Of pakt hij een snoepje of speeltje af. Vooral onze chihuahua durft dan al eens te grommen. Bijten of uithalen hebben we naar hem nooit gezien, maar dat willen we natuurlijk gewoon ook vermijden. Dus als we dit zien zeggen we “nee”! Daarna nemen we hem uiteraard bij ons en leggen we nog steeds uit wat er aan de hand is en waarom dit geen goed idee is. Maar die ferme “nee” brengt hem uit zijn concentratie en zorgt dat hij het speeltje of snoepje laat vallen.

Ik zeg het nogmaals, deze tips werken voor ons. Voor jou misschien ook, misschien ook niet. Hopelijk kan ik wel wat inspiratie geven om zelf wat uit te proberen, om niet altijd “nee” te zeggen.

Zeggen jullie “nee”? Of gebruiken jullie een andere manier om ongewenst gedrag aan te pakken?

Liefs,

Dorien