Ondanks dat we twijfelen aan hoe we met het sint-gegeven omgaan hebben we wel altijd al gezegd dat we sowieso aan alle tradities willen deelnemen waar we zelf mee zijn opgegroeid. Zeker zodra er vanuit Pieter (of Lena natuurlijk) zelf vragen kwamen hierna.

Een van deze tradities is het zetten van de schoen. Pieter leerde op school een sinterklaasliedje waarin het ook ging over schoen zetten, waarna hier thuis gesprek op gang kwam. De schoen neerzetten zou ervoor zorgen dat die de volgende dag gevuld zou zijn met lekkere dingen. Wie dat deed lieten we even in het midden. Maar uitproberen of dat echt zou gebeuren, dat zag meneertje wel zitten! En zo geschiede dat vier schoentjes naast elkaar werden neergezet. Een voor elk lid van het gezin. Alleen gaan slapen was een beetje spannend. Want ja, wie zou dat nu komen doen?

Schoentjes gezet en Pieter naar bed. Maar wat wordt er nu allemaal klaargezet bij die schoentjes? Laat ik al beginnen met zeggen dat we de suikerinname bij Pieter nog steeds erg goed opvolgen (en laatst helaas merkten dat er toch echt nog steeds een grens is en dat hij sommige dingen echt niet verdraagt helaas) maar hij mag tegenwoordig wel gewoon een koekje of een klein stukje chocolade. Lena krijgt nog niets van toegevoegde suikers, tenzij ze het stiekem ergens gestolen heeft. (En dat gebeurd. Ze is gewoon ook zo snel!)

Voor Pieter en mama staat er een adventkalender klaar. Lekker vanaf 1 december aftellen naar Kerstmis met elke dag iets lekkers om te snoepen. Jammie! Verder kreeg ieder – behalve Lena – een chocolade figuurtje in de schoen. Papa een sint, mama een meisje en Pieter een raket. “Want raketten zijn echt wel cool he”, om het in zijn woorden te zeggen. Lena krijgt 2 kleine popjes van de Haba Little Friends collectie, om te compenseren voor het snoepgoed. En ten slotte liggen rondom nog enkele koekjes en chocolade balletjes.

Heel bewust besluiten we om maar 1 keer de schoen te zetten voor het “echte” feest. Dan komt er immers nog meer snoep (vooral de rest van de zakken die er nu liggen en nog een paar extra dingen zoals een chocoladeletter) en de pakjes. Maar ook omdat het op deze jonge leeftijd toch echt wel spannend is, dat merk ik nu al. Die spanning is goed voor even, maar het mag niet te veel worden.

Ik ben in elk geval heel erg benieuwd naar Pieter zijn gezichtje! Hopelijk is hij even enthousiast als ik was met klaarzetten. En even hopelijk wil hij niet enkel dit snoepgoed als ontbijt, dat komt namelijk niet goed vrees ik, haha.

Hoe vaak zetten jullie kindjes de schoen? (En hoe oud zijn ze?)

Liefs,

Dorien

Wist je dat je via mijn facebookpagina elke keer kan volgen of er een nieuwe blogpost online staat? En kleine updates van lieve dochter Lena en zoonlief Pieter kan je daar ook zien! Neem snel een kijkje, klik hier om er naartoe te gaan.