Het is iets waar je op hoopt maar wat je niet kan voorspellen. Iets waar je alles voor zou willen doen maar eigenlijk niks aan kan veranderen. Het lijkt enorm vanzelfsprekend maar voor velen is de realiteit anders. Ik heb het natuurlijk over de band tussen broers en zussen. De unieke liefde die enkel bij hun te vinden is.

En dat mooi, speciale “iets”, daar hebben wij het privilege gekregen om ervan te mogen genieten bij onze kindjes. Ze zien elkaar zo graag en kunnen ontzettend genieten van elkaars gezelschap. Na een dag op school/crèche hebben ze elkaar dan ook echt gemist en wordt er uitvoerend geknuffeld. Als een van de twee niet in slaap gevallen is tenminste, hihi.

Samen spelen is iets wat we steeds meer zien, waar Pieter vooral ook meer en meer interesse en behoefte in krijgt. Hij verzint allerlei spelletjes en geeft dan Lena allerlei attributen in handen om haar te betrekken. Zij snapt er 9 van de 10 niets van, maar doet gewoon mee. Of ze kruipen samen door de speeltuigen in Pretland. Om maar enkele voorbeelden te noemen.

Natuurlijk zijn er ook wel eens strubbelingen, die zullen er bij alle gezinnen wel eens zijn. Ruzie om speelgoed of boekjes, Pieter die een beetje te wild is met zijn kleine zus, Lena die dingen van Pieter wil hebben waar ze nog een beetje te klein voor is, … . Maar dat wordt altijd snel weer goed gemaakt, met kusjes en knuffels. En van Pieters kant een uitgebreide verontschuldiging die meestal “Sorry Nena, jij bent heel lief en ik ook” en/of “Ik hou van jou heel veel Nena” bevat.

Als er iets te helpen valt, is Pieter de eerste die erbij is om ook zijn aandeel te leveren. Luiertjes uitkiezen, doekjes aangeven, een flesje geven als miss Lena een beetje te veel diva-gedrag vertoont en niet zelf wil drinken, kleertjes uitzoeken, noem maar op. “Ik ben een flinke grote broer”, zegt hij dan. En dat is zo. Maar ook andersom voert Lena haar broer (en ons) wel eens van alles, of kiest ze boekjes uit die Pieter dan met haar gaat lezen. Heerlijk om te zien.

Hun vrolijke snoetjes zien is iets wat elke sombere dag instant weer goed maakt. En al zijn er ook de moeilijke momenten, de drukke spits die regelmatig door het huis raast of de probleempjes die we niet voorspeld hadden, deze twee engeltjes zijn elke dag weer de bron van licht die ons leven een richting biedt. En de band die tussen hun elke dag sterker wordt maakt dat licht alleen maar stralender.

Hebben jou kindjes ook zo een duidelijke, sterke band?

Liefs,

Dorien

Wist je dat je via mijn facebookpagina elke keer kan volgen of er een nieuwe blogpost online staat? En kleine updates van lieve dochter Lena en zoonlief Pieter kan je daar ook zien! Neem snel een kijkje, klik hier om er naartoe te gaan.