Hello lieve mensen,

Hier ben ik weer! Zoals jullie weten letten we heel erg op wat we onze kleine spruit te eten geven. Geen toegevoegde suiker en zo weinig mogelijk zout zijn hier de regel.

Tot hij 1 jaar was, was dit bewust omdat hij dit totaal niet nodig heeft. Nu met 19 maanden heeft hij dit uiteraard nog steeds niet nodig. Maar we wilden al eens een uitzondering maken voor bijvoorbeeld de overgrootmoeder, die al maanden haar koekje bij de koffie aan hem wil geven. Een tijdje geleden kwamen we er echter achter dat suiker geen optie was. Hij kreeg per ongeluk wat suiker binnen en reageerde hier heel heftig op, met braken tot gevolg. Het advies was af en toe wat dingen uit te proberen, om te kijken of het echt de suiker was of iets anders.

Keer op keer volgde een onrustige nacht en braken, wat we ook probeerden. Gelukkig zijn er genoeg suikervrije alternatieven die we hem kunnen aanbieden zodat hij zich niet anders voelt dan de kindjes op de crèche bijvoorbeeld. Of zodat wij ook nog wat kunnen snoepen en hij iets kan krijgen wat hij ook verdraagt. (Vraag een zwangere vrouw niet om haar cravings te laten, haha! En papa zwangert lekker mee, oeps.)

Maar – de reden dat ik dit opschrijf nu – een paar dagen geleden hadden we even niets bij de hand voor hem. En wij aten een ijsje. (Ja, stom om niets mee te nemen, ik weet het.) Uiteraard vond miniman het niet eerlijk dat hij niets kreeg. Het was alweer even geleden dat we weer iets met suiker probeerden en we hadden niet meteen andere plannen, dus probeerde ik hem het wafeltje van het ijsje te geven. Een heel dun wafeltje dat niet echt zoet smaakte (maar sowieso zit er suiker in, dat kan niet anders). En wonder boven wonder gebeurde er niets! Behalve het wafeltje dat lekker opgegeten werd dan.

Waarom ik dit zo graag wil delen? Want dit betekent absoluut niet dat hij nu alle dagen suiker gaat krijgen. Maar het is wel een stapje in de richting naar ooit wel suiker kunnen verdragen. Want hoe goed we nu ook proberen suiker vermijden, in 95% van de dingen die je in de supermarkt koopt zit suiker in een of andere vorm. En de overgrootoma kan binnen een tijdje misschien eindelijk haar koekje eens geven. (Al probeer ik dat nog even minstens een half jaartje uit te stellen. Het is niet omat het kan dat het moet natuurlijk!)

Hoe staan jullie tegenover toegevoegde suiker voor baby’s en peuters? 

Liefs,

Dorien