Hoipiepeloi!

Gisteren was het vaderdag. Tijd om alle papa’s te laten weten hoe veel we om hen geven en hoe geweldig ze wel niet zijn. Nu ga ik heel eerlijk zijn, ik heb niets speciaal gedaan voor mijn papa. Maar niet omdat ik dat niet wilde hoor! Hij was de hele dag weg (ok de avond was hij thuis én zijn we langs geweest). Maar ook omdat ik stiekem vandaag hier wat dingetjes kom vertellen.

Zonder mijn papa zou ik niet staan waar ik nu sta. Hij heeft me altijd alle kansen gegeven om te doen en te ontdekken wat ik wilde, welke studie ik wilde gaan volgen, nog eens een paar keer veranderen van studie omdat het toch net niet dat was, en vervolgens nog eens opnieuw mogen beginnen aan het eerste omdat dat toch beter bij me paste. Hij heeft me altijd mijn eigen keuzes laten maken en me gesteund als ze toch niet zo goed bleken te zijn. Hij heeft me fouten laten maken, maar hielp me altijd om ze weer recht te zetten.

Onze relatie is niet altijd zonder moeilijkheden geweest. Er zijn momenten geweest dat alles wat hij zei voor mij een reden was om het net anders te gaan doen. Ik wilde niet luisteren naar zijn raad. Ik zag niet in dat hij de dingen die hij deed en zei, enkel deed en zei omdat ze beter voor me waren. En ja, toegegeven, nog steeds zijn er zo een momenten, dat ik op de harde manier moet leren dat mijn papa toch gelijk had.

Een – voor mij niet zo flatterende maar toch leuke – gezinsfoto

Maar al bij al is mijn papa er altijd voor me. En hoeveel ik ook mis doe, hoeveel fouten ik ook maak, ik weet dat hij er altijd zal zijn. Dat hij altijd zal doen wat hij kan en vooral dat hij altijd van mij zal houden. Net zoals ik altijd van hem zal houden. Ik kan gemakkelijk zeggen dat mijn papa mijn held is, ja!

Sinds ik een klein stukje aan uitbreiding van de wereldbevolking heb bijgedragen zie ik niet alleen een geweldige papa in hem, maar ook een geweldige vake. Die er altijd voor mijn kleintjes zal zijn. Ik zie nu al dat hij een extra fan heeft, en ik twijfel er niet aan dat zodra Frummel op de wereld gezet is er nog eentje bij komt! (Frummel bedoel ik dus, ik plan niet meteen een 3de zwangerschap, haha!)

Natuurlijk moet ik het ook even over mijn man hebben, al is hij niet mijn papa. Mijn man, die ook een fantastische papa is voor ons zoontje. En binnenkort ook voor Frummel, daar twijfel ik niet aan! Natuurlijk moet hij leren in het vaderschap – net als ik in het moederschap. Maar hij doet het zo goed en met zo veel, onvoorwaardelijke liefde dat ik niet anders kan dan me elke dag gelukkig prijzen dat ik zo een lieve man aan de haak heb kunnen slaan!

Wat deden jullie op vaderdag?

Lieve groetjes,

Dorien