Hello hello lieve mensen!

Zoals jullie vorige week konden lezen heb ik beroep gedaan op een acupuncturist om het laatste zetje te geven om mijn enorm lange arbeid eindelijk te laten overgaan in een bevalling. Ik dacht namelijk echt dat het nooit zover zo komen, haha! (Heb je dat stukje gemist, ga snel –> hier <– even kijken!) Ik wil jullie vandaag graag vertellen hoe mijn ervaring was.

Om te beginnen was het een enorm grote stap voor mij om te bellen. Of ja, om mijn man te laten bellen. Ik was er op dat moment niet bepaald toe in staat, emotioneel en fysiek helemaal uitgeput als ik was. Maar buiten dat ben ik ook extreem bang voor naalden en had ik nog geen enkele ervaring met acupunctuur.

We hadden het geluk dat we meteen een paar uur later terecht konden, en niet een of meer dagen moesten wachten op een plekje. Dus vol spanning reden we naar Bolderberg, waar de praktijk ligt. Daar kwamen we ongeveer een half uurtje te vroeg aan, ik ben namelijk zo iemand die liever een stuk te vroeg is dan een minuut te laat. Omdat we zo vroeg waren konden we ook iets eerder dan de afspraak stond al binnen gaan om te beginnen met de behandeling.

Wat er toen gebeurde ben ik die man echt ontzettend dankbaar voor. Zoals ik al zei ben ik doodsbang voor naalden. Echt buiten proportioneel. Dit wilde ik hem dus ook zeggen, maar voor ik goed en wel een zin had uitgesproken zat het eerste naaldje er al in en zei hij: “Dit zijn dan ook geen gewone naaldjes, en nu is het te laat om je te bedenken dat je misschien toch liever geen acupunctuur wil.” Dit natuurlijk op een heel aangename manier, maar het maakte me meteen duidelijk dat ik niets had om me zorgen over te maken, want ik voelde het amper! Ik kon dus veel meer ontspannen bij het plaatsen van de andere naaldjes.

In totaal werden er 6 naaldjes geprikt. Op mijn onderbenen, mijn handen en boven mijn sleutelbenen. Ik voelde zelfs niet eens zitten, zo dun zijn ze en zo ondiep werden ze geplaatst!

Ik voelde wel meteen andere dingen, waarvan ik niet wist dat het kon gebeuren. Achteraf bleek het wel gewoon normaal te zijn (en had ik het gewoon niet gehoord omdat in te zenuwachtig was toen de assistente wat aan het uitleggen was. Ik hoorde alleen dat ik mocht gaan liggen, oeps…) Ik was duizelig, het werd zwart voor mijn ogen, ik voelde een vreemde druk op de oren (alsof er water in zit ongeveer), en ik wers enorm misselijk. Vervelend! Want de naaldjes moesten 20 minuten blijven zitten. Gelukkig lag ik comfortabel.

Na die 20 minuten werden de naaldjes weer verwijderd. Ongeveer nog sneller dan het plaatsen, als dat al mogelijk was. Achteraf had ik op 1 van de plekjes een mini bloed druppeltje. Op de onderstaande foto zie je hoe miniem het was. En dit was het enige, de andere 5 naaldjes lieten geen sporen na en dit zag je na 2 minuten ook niet meer. Minder aangenaam was dat er nog steeds wat van die klachten bleven. Zo was ik nog steeds misselijk en was de druk op mijn oren er nog even. Ik was ook enorm moe, maar ik weet niet of dat aan de behandeling lag of aan het enorme slaaptekort.

Het resultaat konden jullie vorige week al lezen, maar ik ben dus erg tevreden en zou het echt meteen aanraden. Als je natuurlijk ver genoeg in je zwangerschap bent en nog net dat kleine, spreekwoordelijke duwtje in de rug nodig hebt.

Hebben jullie wel eens acupunctuur geraadpleegd? Waarvoor was dat?

Liefs,

Dorien

Wist je dat je via mijn facebookpagina elke keer kan volgen of er een nieuwe blogpost online staat? En kleine updates van lieve dochter Lena en zoonlief Pieter kan je daar ook zien! Neem snel een kijkje, klik –> hier <– om er naartoe te gaan.