Veel vrouwen die borstvoeding geven zullen zich vast wel herkennen in het volgende. Je ziet je partner heel graag, wil hem echt wel je liefde tonen maar dat libido is nergens te bekennen. Als het ware in de grond gekropen. Wel, hier heb ik een klein beetje goed nieuws: Je bent perfect normaal! Als je borstvoeding geeft, is het heel normaal dat je libido laag blijft. Zo regelt de natuur dat je kindje de melk blijft krijgen die het nodig heeft. Een cyclus die weer op gang komt kan immers een nieuwe zwangerschap veroorzaken, wat in de meeste gevallen weer leidt tot de afname of het stoppen van de melkproductie. Dus alleen al zonder de gebroken nachten en drukte van het leven als moderne vrouw is het echt heel erg normaal om tijdens – een groot gedeelte van – de zoogperiode geen intimiteit te willen. Wij mensen zijn zelfs het enige dragende zoogdier dat geacht wordt na een week of 6 weer seksueel actief te worden. Dit gaat compleet tegen de natuur in. Kijk bijvoorbeeld even naar mensapen: die zogen hun jongen ongeveer 4 jaar. Pas na die tijd zijn vrouwtjes pas weer beschikbaar voor paring en komt er weer een nieuw jong. Het grote verschil is natuurlijk dat wij monogaam (willen) zijn. Maar naast de instinctieve drang van vrouwen om hun jong te zogen en beschermen is er ook de mannelijke drang naar zo veel mogelijk voortplanten. Dus seks.

Om het even technisch voor te stellen: het is normaal dat borstvoedende vrouwen geen behoefte hebben aan seks (en zelfs minder aan andere vormen van intimiteit, omdat dat dus opgaat aan de zorg en het lichamelijke contact tussen moeder en kind) en het is ook heel normaal dat een man dat juist wel wil. Hier heb je natuurlijk weinig aan, maar het klaart hopelijk wel op dat er echt niets mis is met jou. En het komt echt wel weer goed. (Vaak bij het terugkeren van een regelmatige cyclus.) Maar dat maakt het niet minder lastig. Want je wil natuurlijk wel je relatie vers en fris houden. Dit wil NIET zeggen dat je dingen moet gaan doen die écht tegen je zin zijn. Maar het wil wel zeggen dat je kan proberen “zin te maken”. Een compromis maken. Zolang jij je er goed bij blijft voelen en je eigen behoeftes niet aan de kant schuift om aan die van je partner te voldoen.