Ik hou ervan om lijstjes te lezen. Het liefst hele lange lijstjes, waar ik mezelf een beetje in herken. Lijstjes waar ik inspiratie uit kan halen of lijstjes waar ik over na kan blijven denken. Zo kwam ik op het idee om zelf ook een lijstje samen te stellen. Eentje gebaseerd op mijn manier van opvoeden, met allerlei uiteenlopende punten. En niet zomaar een lijstje, maar een mama ABC! Meer zelfs, een Mama met Sokjes van Geitenwol ABC.

• Autonomie: Het is voor mij heel belangrijk dat mijn kinderen zelf ongestoord en ongestuurd hun keuzes maken. Dat doen we al van heel jongs af aan. Beginnend met heel kleine keuzes, zoals welk t-shirt ze aan willen tot welke activiteit we die dag gaan doen. Op die manier bouwen we alles op, op hun eigen niveau en aangepast aan hun leeftijd.
• Barnsteen: Zowel de kindjes als ikzelf hebben juwelen gemaakt uit barnsteen. Barnsteen (of amber) is fosiel hars dat tot miljoenen jaren oud kan zijn. Het zet negatieve energie om in positieve en helpt bij verschillende fysieke en mentale klachten. Het meest bekende is wel de ondersteuning bij het doorkomen van tandjes bij baby’s. Maar zelf ervaar ik ook een positief effect bij het dragen in stress periodes.
• Creativiteit: Dit proberen we zo veel mogelijk te stimuleren bij de kindjes. Onder andere door knutselactiviteiten, maar ook met blokken bouwen, poppenspel en andere dingen zorgen we ervoor dat we het onderste uit de kan halen. Allerlei manieren om een doel te bereiken worden uitgeprobeerd. Soms lukt het, soms ook niet. En soms ziet Pieter een manier die we zelf eerder nog niet hadden bedacht. Heerlijk.
• Draagdoek: Dat er ouders zijn die zonder draagdoek of ergonomische draagzak hun leven tot een succes kunnen brengen begrijp ik niet. Hier leefden de kindjes er in. Lena zit nu nog heel vaak in de doek. Pieter wordt alleen nog in de peuterdrager gedragen met lange afstanden of als hij erg moe is. Maar zonder had ik geen idee hoe ik ooit iets in het huishouden had moeten doen. Of hoe we anders gemakkelijk met het openbaar vervoer hadden moeten reizen.
• Eigenheid: Net als autonomie is ook eigenheid heel erg belangrijk. Een kind moet zijn eigen persoontje kunnen zijn. Helemaal zichzelf, zonder dat de buitenwereld daar een invloed op heeft of eisen aan stelt. Uiteraard zijn er normen en waarden die hier in huis meegaan, en er wordt verwacht om die te volgen. Maar binnen die waarden en normen is er geen regel van wie je moet zijn. Behalve jezelf dus.
• Fantasie: Een heel belangrijk onderdeel van de ontwikkeling is fantaseren. Alles wat in hun hoofdjes ontwikkeld moet geuit kunnen worden. We begrenzen ook de fantasie niet. Als de badkuip uit het poppenhuis nu een trog is voor de schapen, dan is dat zo. En als er drie zonnen op een tekening staan kan dat ook. Met spoken in het donker en verzonnen verhalen gaan we ook voor een stuk mee – tot er angst bij komt kijken – om hun zo te stimuleren in hun fantasiespel.
• Gezin: Jij en ik en ik en jij, samen vormen we een gezin. Mama, papa, broer en zus. Dat is ons gezin. Andere gezinnen zien er misschien heel anders in. Veel kinderen of net maar één. Twee mama’s of papa’s. Of misschien maar één ouders. Maar het blijft een gezin. Met liefde, warmte en altijd een plek om thuis te komen.
• Herkenbaarheid: Dit is iets wat ik zoek bij andere mama’s. Ik luister naar hun verhalen en deel de mijne. Zo vinden we steun en hulp bij elkaar als er iets even niet zo goed gaat. Maar ook de leuke dingen delen we. Ik heb enkele van die kleine, hechte mamaclubjes. Mijn gekke stam, waar ik deel van uit maak. Mijn Fabulous Five, met compleet verschillende mama’s waar ik me zo in thuis voel. Zij zijn mijn steun en toeverlaat, waar ik alles mee kan delen. Want ik weet dat ze er altijd voor mij zullen zijn. Net als ik er voor hen ben in goede en in kwade tijden!
• Interesse: Nog zo een ding om te stimuleren. We hebben altijd een breed aanbod aan onderwerpen en speelgoed aangeboden. Maar zodra er interesse blijkt in iets, dan gaan we er helemaal voor om dat tot het uiterste te benutten. En op die manier ook weer creativiteit en fantasie te stimuleren. Bij Pieter zijn het op dit moment auto’s. Alles wat met auto’s te maken heeft vindt hij interessant. Kleuren vind hij maar niks, tot het een autokleurplaat is bijvoorbeeld. Met klei maken we auto’s en met de blokken bouwen we een garage voor de auto’s. En als morgen zijn interesse bij iets helemaal anders ligt? Dan gaan we ook daar weer in mee.
• Jong: Je kan nu zeggen wat je wil, en klagen over hoe vermoeiend kinderen zijn. Je kan alle moeilijke momenten optellen. Maar wat je niet kan ontkennen is dat kinderen je jong houden.
• Knuffels: Op alle momenten van de dag en om de meest uiteenlopende redenen, maar knuffels zijn er altijd en overal. Om wakker te worden, als dankjewel of sorry, om in slaap te vallen en nog zo veel meer. En in al die knuffels stroomt de liefde beide kanten uit. Ook hier laten we natuurlijk ruimte voor autonomie en eigenheid. Knuffelen zal nooit iets zijn wat moet, alleen als ze daar zelf zin in hebben. En gelukkig heb ik gewoon twee rasechte knuffelkontjes in huis. Wat ben ik toch een gelukzak.
• Luiers: Elk kindje verslijt een hele stapel aan luiers aan het incontinente begin van zijn leven. (Bijna elk kindje, maar BZC vergeten we nu voor het gemak eventjes.) Of dat nu wasbare luiers zijn, zoals bij ons, of wegwerp, verschonen moeten we ze toch. En dat is niet altijd een even aangenaam werkje. Maar het hoort er nu eenmaal bij. Dus kon ik ook niet anders dan ze opnemen in mijn ABC.
• Mama: Een naam die ik met ongelofelijk veel trots draag. Elke keer als ik mama genoemd wordt, gaat er een bijzonder gevoel door me heen. De bijzonderste keren zijn natuurlijk de eerste keren dat de kindjes het zeiden (ik heb het privilege dat beide kindjes als eerste woordje “mama” hadden, hoe bijzonder voelde ik me!) maar ook daarna blijft het speciaal. Mama is een titel die je moet verdienen, mijns inziens en ik durf van mezelf toch wel te zeggen dat ik dat doe.
• Nieuw: Alles is telkens weer nieuw. Met je eerste kind moet je de volledige reis uitstippelen. Je manier van opvoeden samen ondervinden en ontdekken. En samen groeien als ouders en kind. Vanaf een tweede kindje denk je dan dat je wel weet waar je heen wil. En neem je je voor om de fouten die je de eerste keer maakte niet meer te maken. Tot je merkt dat je een heel ander kind voor je hebt. Waarvoor alles anders is als die eerste keer. En dus is alles weer nieuw.
• Oxytocine: Het knuffelhormoon, een van de belangrijke hormonen bij de bevalling en tijdens de borstvoeding. Een bijzonder weetje is dat mama’s meer oxytocine in hun lichaam hebben dat vrouwen die nooit zijn bevallen. Een soort blijvend effect van je zwangerschap dus. En maar goed ook. Oxytocine zorgt namelijk ook voor een goede band/hechting tussen jou en je kind. Het zorgt ook dat je alerter bent (en verklaart dus waarom jij wel wakker wordt ’s nachts en je partner niet). Bij borstvoedende vrouwen is dit zelfs nog veel sterker aanwezig dan niet borstvoedende vrouwen.
• Peuterpuberteit: Door deze fase moeten we allemaal. Bij elk kindje opnieuw zelfs. En het is een pittige fase, of dat was het toch bij Pieter. (Daar is het nu geëvolueerd naar de kleuterpuberteit. Een fase die nog een stukje erger is.) Ze worden zich heel erg bewust van hun eigen persoontje en gaan actief grenzen opzoeken. Kijken hoe ver ze kunnen gaan. Hier is het heel erg belangrijk om duidelijk die grenzen aan te geven maar tegelijk te zorgen dat de autonomie en eigenheid van je kind niet in het gedrang komen. Geen gemakkelijke taak voor ons als ouders.
• Qualitytime: Het is enorm belangrijk om te zorgen voor voldoende qualitytime met iedereen. Zowel met het hele gezin als één-op-één. Daarmee bedoel ik dat je zeker niet mag vergeten om met elk kind apart wat te gaan doen (dat hoeft daarom geen geld te kosten) maar ook apart met je partner. En zeker niet vergeten om met jezelf qualitytime door te brengen. Ga af en toe eens alleen wat doen waar je blij van wordt. Voor mezelf is dat eens af en toe in mijn eentje op restaurant gaan met een goed boek. Daar kan ik ontzettend van genieten.
• Rapley: Ik raad iedereen aan om eens onderzoek te doen naar het “baby led weaning” van Gill Rapley. Maar kort gezegd is dit een manier van aanbieden van vaste voeding bij kleine kindjes. Het komt erop neer dat je sowieso wacht tot minstens halverwege het eerste levensjaar. Tot je kindje zelf rechtop kan zitten, met de pincetgreep zelf eten naar de mond kan brengen en tot de kokhalsreflex zich naar achteren in de mond heeft verplaatst.
• Speenleeftijd: De natuurlijke speenleeftijd bij mensenkinderen ligt tussen de 2 en de 7 jaar. Dit is natuurlijke leeftijd waarop een kind dat volledig zelf mag beslissen over borstvoeding uit zichzelf zal stoppen. De meeste kindjes neigen dichter naar die 2 dan naar die 7 natuurlijk, maar het is zeker niet abnormaal. We zijn het alleen niet gewoon in het straatbeeld natuurlijk. (En op die leeftijd gaat het natuurlijk ook niet meer over newborngedrag en 12 keer drinken maar is dat veel minder.)
• Trots: Ik kan geen ander woord bedenken om te omschrijven wat ik bereikt heb in verband met mijn kinderen, mijn opvoeding en mijn keuzes. De kinderen doen het enorm goed en leren elke dag ontzettend veel bij. Ze ontdekken alles op hun manier en hun tempo. Ze laten me keer op keer versteld staan. En natuurlijk zijn er mindere dagen, maar ook daar ben ik trots op. Omdat ze dat kunnen en durven uiten.
• Uitgeput: Na een lange dag vol met kindjes blij maken en dingen doen in huis. Of na een werkdag met zo veel verschillende prikkels en thuis ook nog eens een overload aan informatie. Dan plof ik uitgeput in de zetel om even helemaal niets meer te doen. En dat is helemaal oké. Want na een tijdje sta ik toch weer op en zorgen we samen dat alles weer klaar is om een volgende dag helemaal te rocken.
• Vrijheid: Nog zo een ding waar ik op sta om het mijn kinderen mee te geven. Vrijheid in hoe ze denken, wat ze willen en doen, wat ze kiezen (zie Autonomie en Eigenheid), vrijheid in ontdekken en vrijheid in fouten maken. Ik ben geen overbeschermende mama op het gebied van spelen en ravotten. Wordt maar vuil, val maar van die boomstronk en probeer maar uit of je van de glijbaan kan fietsen. Ren het bos maar in – maar liefst wel binnen het gezichtsveld – en loop maar alleen tot bij de buren. Het komt vast wel goed. En stiekem heb ik je toch altijd wel een beetje in het oog. Maar dat hoef je nu nog niet te weten.
• Wol: Alle liefde voor wol. Ik zou niet weten hoe zonder zouden moeten kunnen. We hebben wollen kleding, dekens en draagdoeken. Een wollen schapenvachtje om op te slapen en zelfs een wollen luierbroekje. Zowat alles wat we kunnen nodig hebben. Wol is een temperatuur regulerend materiaal, dus zowel in de zomer als in de winter superfijn om te gebruiken. En het is nog eens zelfreinigend, hoe handig is dat! Ik let er trouwens wel op dat de merken die we kopen gebruik maken van wol die op diervriendelijke wijze verkregen is. Het kost een centje meer, maar dat is voor ons wel erg belangrijk.
• Xeres: Als je het dan eventjes toch niet meer ziet zitten, en je de kindjes even weg gebracht hebt voor een avondje me-time of een gezellige avond met je partner, dan mag er al eens een glaasje gedronken worden, toch? Ok nee, dit is omdat ik niet meteen een ouderschapsgerelateerd X-woord kon vinden. Maar ik vind het goed verantwoord van mezelf.
• Yoga: Misschien is dit toch een betere manier van omgaan met een minder momentje. (Al kan je die Xeres alsnog klaarzetten voor je datenight uiteraard!) Ik hou wel van een beetje yoga op zijn tijd, vooral oefeningen en poses die mijn lichaam volledig laten ontspannen. Op die manier kan ik op een gezonde manier alle spanning van mezelf laten af vallen. En het is eenvoudig om thuis mee aan de slag te gaan. Buiten je lichaam heb je er helemaal niets voor nodig!
• Zwangerschap: Hiermee begint elk avontuur naar een nieuw kindje natuurlijk. Het is niet iets om als vanzelfsprekend te aanzien, maar een heus wonder. Al vanaf het prille begin maak je als mama contact met dat kleine mensje dat in je binnenste groeit en ik geloof er echt in dat je ziel die van je kindje aanraakt zolang jullie op die manier verbonden zijn. Ik hoop dat het voor mij is weggelegd om dit nog opnieuw mee te maken.

Zo, mijn mama ABC staat erop. Natuurlijk zijn dit niet de enige woorden die voor mij verbonden worden aan mama zijn. Maar het zijn er wel al een aantal. En ze vatten goed samen hoe ik in het ouderschap sta. Voor iedereen zal dit waarschijnlijk anders zijn. En dat is helemaal prima natuurlijk.

Welk woord is in jou ouderschap heel belangrijk?

Liefs,

Dorien

Wist je dat je via mijn facebookpagina elke keer kan volgen of er een nieuwe blogpost online staat? En kleine updates van lieve dochter Lena en zoonlief Pieter kan je daar ook zien! Neem snel een kijkje, klik hier om er naartoe te gaan.