Met het mooie weer moeten we echt profiteren van onze mooie fiets. Daarom trokken we er gezellig met zijn drietjes op uit. Pieter en ik vertrokken van thuis om samen Lena op te halen in de crèche. Lees lekker mee over onze dag.

Halverwege ons ritje voelde er iets toch niet helemaal goed aan vond ik. Gelukkig rijden we langs een fietsenwinkel, dus ik besloot daar even te stoppen zodat ze konden kijken wat er mis was. Gelukkig geen grote gebreken, maar wel 3 platte banden. Volgens de meneer van de winkel erg normaal dat ik dit niet echt eerder merkte, omdat ik elektrisch fiets. Maar wel binnen een paar minuten opgelost. En ik kreeg de boodschap mee om elke maand even te pompen. Dat wist ik helemaal niet!

Ok, het avontuur gaat verder. Met onze opgepompte banden geraakten we gelukkig veilig en wel bij Lena. Daar vroeg ik aan de kindjes wat ze graag wilden doen. “Ijsje eten” klonk het in koor. En met zo een lekker weer zeg ik daar ook zeker geen nee tegen. Ze kozen beide voor bananenijs. Lekker! En het toeval wilde dat we een identieke bakfiets tegenkwamen.

Pieter was al snel klaar met zijn ijsje. Hij wilde van alles en eigenlijk toch niks. Hier moet ik wel even bij zeggen dat hij eigenlijk heel erg moe was, hij sliep toen we thuis vertrokken maar werd onderweg wakker. Om die reden had ik ook grote kussens in de fiets liggen, daar lag hij tegenaan terwijl hij toch veilig vastgegespt zat. Dus dan maar even rusten op het kussen tot mama en Lena klaar waren.

“Van ijsjes krijgen we wel heel veel dorst.” Niet mijn zin, maar eentje van Pieter. Hij wilde graag drinken. Dus besloot ik om met de kindjes langs Shopping 1 te rijden om daar een smoothie te gaan drinken. Dat hebben ze alletwee heel erg graag. Door het hoge suikergehalte van alle fruit dat bij elkaar zit krijgen ze het niet enorm vaak, maar als ze het krijgen dan smaakt het enorm.

Helaas geraakten we niet terug weg zonder een gigantische driftbui van Lena. Daar heb ik – uiteraard – geen foto van genomen (de mensen staarden al genoeg) maar dat heeft een heel groot stuk van onze tijd in beslag genomen. Pieter was superflink die tijd. Hij moest even wachten tot we verder konden, en dat heeft hij zonder zeuren gedaan.

Volgende stop: Het heempark. Hier is een kleine kinderboerderij (met voornamelijk heel veel soorten kippen) en een speeltuintje. Lena houdt enorm van “pippen” dus daar moesten we zeker naar gaan kijken.

Wat heel fijn aan Pieter z’n leeftijd is, is dat hij net groot genoeg is om dichtbij alleen te spelen. Hij vind het zelf ook heel fijn dat hij een “grote jongen” is die alleen mag gaan spelen als mama met Lena bezig is. Uiteraard altijd binnen mijn gezichtsveld.

Ik moet zeggen dat de sociale controle ook wel erg groot is hier in de buurt. Toch voor zover ik gemerkt heb al. Zo was ik even met Pieter bezig, die zand in zijn oog had, en Lena klom op de – redelijk moeilijke – trap van de glijbaan. Een andere mama zag dat ik bezig was en met enkele seconden oogcontact hielp ze Lena (die ondertussen in paniek was omdat ze niet verder kon) even van de trap af. Zo lief van haar.

 Ze kunnen zelfs samen spelen, die twee kleine (b)engeltjes! Wat thuis met moeite lukt, kan blijkbaar buiten wel. Ze kunnen hier dan ook wel razen en ravotten op een manier die thuis – en zeker binnen – niet kan. Maar wel eens fijn om te zien.

Pieter zoekt echt het avontuur op als we buiten spelen. Hij probeert alles uit en zoekt ook echt de grenzen op van hoe ver hij kan en mag weglopen van mij. Lena is dan meer onzeker en blijft dichtbij mama. Maar als ik in de buurt sta is ook zij niet te onderschatten hoor.

Lena is een enorme papegaai als het op het gedrag van haar broer aankomt. Alles wat Pieter doet zal zij ook proberen. Dat gaat over dingen in de speeltuin uitproberen, maar evenzeer de ondeugende dingen. Wel grappig om te zien, minder grappig als ze boos zijn en op dingen gaan slaan. (Daar zoeken we nog even een manier om mee om te gaan voor.)

En toen viel de avond en was het tijd om weer huiswaarts te gaan. Onze fiets heeft ons netjes weer afgezet. Als dank kreeg hij een emmertje stroom te drinken. Om helemaal op te laden voor ons volgende avontuur.

Wat voor dingen beleven jullie zoal op zo’n mooie dag?

Liefs,

Dorien

Wist je dat je via mijn facebookpagina elke keer kan volgen of er een nieuwe blogpost online staat? En kleine updates van lieve dochter Lena en zoonlief Pieter kan je daar ook zien! Neem snel een kijkje, klik hier om er naartoe te gaan.