Ik hoor je al denken, weer een “terug naar school” blog? En daar kan ik alleen maar ja op zeggen. Heb je je afgevraagd waar ik bleef de afgelopen weken? Daar kan en ga ik je nu uitgebreid antwoord op geven.

Zie je die subtiele toevoeging in de titel? #Mama. Ja hoor, dat raad je goed. Deze “terug naar school” gaat over mezelf! Ik ga terug naar school! Ondertussen ben ik al een weekje bezig zelfs.

Hoe en wat?

Toevallig vond ik met surfen op sites met vacatures een linkje naar de site van de VDAB met daarop verschillende opleidingen die zij aanbieden voor werkzoekenden. Dat klonk heel erg interessant. Ik snuffelde even rond en kwam toen uit bij de Educatieve Bachelor Lager Onderwijs (vroeger de Professionele Bachelor Lager Onderwijs). Die opleiding leek gewoon naar me te roepen. (Misschien speelde ook wel mee dat ik deze opleiding ook al even had gevolgd enkele jaren geleden.) Nu moet ik zeggen dat ik meerdere keren terug ging kijken, ik was niet meteen overtuigd om weer te gaan studeren want ja, hoe moest dat thuis? Hoe gaat dat financieel in z’n werk? Lukt dat wel? Kan ik nog wel studeren? Ik terug naar school, tussen de 18-jarigen?

Zoals je ziet, een heleboel vragen spookten door mijn hoofd. Tot ik de knoop doorhakte en op zijn minst al eens om meer informatie ging vragen. Halvewege de zomer kan je dit situeren. Het advies dat ik kreeg was om de opleiding aan te vragen en naar het infomoment te gaan. Dat was aan het einde van de zomer. Hier werd alles uitgelegd ivm uitkeringen, het contract dat je aangaat als je via de VDAB weer gaat studeren en alle andere dingen die erbij kunnen komen kijken. Ik kon al mijn vragen stellen en besloot er gewoon voor te gaan.

Na deze infosessie moest ik een aantal papieren invullen en op gesprek gaan om te motiveren waarom ik weer wilde gaan studeren. Amai, wat een zenuwen ik hiervoor had is niet te beschrijven. Mondelinge examens zijn nooit wat voor mij geweest, en dit leek er verdorie erg op. (Voor de klas staan kan ik gelukkig dan weer wel, weet ik uit mijn stageverleden.) Tot mijn enorme vreugde vonden ze me geschikt om te starten met de opleiding! Ik moest nog even langs de twee scholen die de opleiding aanbieden om een keuze te maken welke het beste bij me past en me dan inschrijven. Ik koos hierbij voor de UCLL, waar ik eerder ook al studeerde. Het grote voordeel hieraan is dat ik recht had op een aantal vrijstellingen, aangezien ik hier eerder al studeerde en toen toch al een aantal credits behaalde!

En dan die eerste schooldag…

Ik denk dat iedereen zich nog wel herinnert hoe een eerste schooldag eraan toe gaat? Zeker zo eentje op een nieuwe school, waar je – zo goed als – niemand kent. Spannend! Ik vroeg me vooral af wat ze van me zouden denken. Ja, ik ben erg onzeker onder mijn grote mond. Maar vooral mijn leeftijdsverschil maakte me zenuwachtig. Er zijn studenten die nog 18 moeten worden. Dat scheelt 10 jaar met mij!

Gelukkig had ik niets om bang voor te zijn. Ik kwam terecht in een heel leuke, diverse klasgroep. Mijn pogingen om wat socialer te zijn dan ik anders ben lijken me wel geslaagd. De eerste contacten met medestudenten zijn ondertussen gelegd. Als het jaar zo verder gaat, komt het op dat vlak in ieder geval wel goed!

Maar opnieuw lessen volgen?

Ik moet hier wel toegeven dat het enorm wennen is om weer aan een schoolbank te zitten. Wij krijgen les in blokken van 3 uur. Ook al is er een kleine pauze in het midden van zo’n lesblok, het is heel wat om je ineens weer zo lang te moeten concentreren op een bepaald onderwerp.

Het tempo ligt ook ongelofelijk hoog. De mogelijke examenvragen en langlopende opdrachten vliegen ons al om de oren. Op zich wel goed natuurlijk, dan hebben we alleen maar meer tijd om dit allemaal voor te bereiden. Maar het is een hele aanpassing thuis, vanaf het hele begin al. (Vandaar dus ook dat het bloggen even op een lager pitje is gekomen, met het voorbereiden van alle dingen en de start van het schooljaar. Dat gaat weer veranderen, beloofd!)

Conclusie:

Ik ben ongelofelijk blij dat ik weer voor school heb gekozen. Mijn omgeving steunt me ook enorm met mijn keuze. Zowel met het opvangen van de kindjes als ik naar de les moet, met het huishouden (daarvoor kijk ik dan naar mijn man vooral) en met de bemoedigende woorden dat ze het echt wat voor mij vinden en zeker weten dat ik het kan. En dat doet me echt enorm goed.

Oh en ja, dat is mijn klasfoto daar bovenaan, voor het geval je het je afvroeg. 🙂

Zou jij weer gaan studeren als je de kans kreeg?

Liefs,

Dorien

Wist je dat je via mijn facebookpagina elke keer kan volgen of er een nieuwe blogpost online staat? En kleine updates van lieve dochter Lena en zoonlief Pieter kan je daar ook zien! Neem snel een kijkje, klik hier om er naartoe te gaan.