Bloggen, ik heb het gemist. Maar ik heb er weer wat tijd (en energie) voor gevonden om wat op te schrijven.

Ik liet al eerder een klein beetje doorschemeren op de Facebookpagina en Instagram dat de eerste dagen niet helemaal vlekkeloos verliepen. Nu alles begint te normaliseren kan ik er wat gemakkelijker over vertellen, en daarbij hopelijk ook alle vragen die we via diverse wegen krijgen beantwoorden.

Om te beginnen was er het harlekijnsyndroom. Dit viel ons het eerst op op dag 3. Harlekijnsyndroom kan heel onschuldig zijn, dan is het zenuwstelsel nog niet helemaal ontwikkeld – dit komt bij prematuren wel wat vaker voor dan bij a terme baby’s – en kleuren ze regelmatig helemaal rood aan één kant van hun lichaam en hoofd. Emmelie had dit tijdens elke voeding en bij erg hard zuigen op mijn pink. Het kan echter ook verbonden zijn aan enkele ziektes/syndromen die minder positief zijn. Op dag 9 kregen we te horen dat dit niet het geval is. Tussen 6 weken en een jaar zou het bij haar helemaal weg moeten zijn. En we merken nu zelfs al dat het minder vaak en minder fel gebeurt.

Dan was er de koorts op dag 4. Ik zat zelf met een dreigende – of zelfs al beginnende – borstontsteking. Harde, rode plekken, koorts, spierpijn in heel m’n lijf en hoofdpijn om “u” tegen te zeggen. Maar omdat Emmelie zo goed als altijd tegen me aan lag nam zij mijn temperatuur over. Waar ik na een ontstekingsremmer en een aantal paracetamols weer opgeknapt was, heeft Emmelie er een dag langer last van gehad. Waarbij ze midden in de nacht nog net de 39°C niet aantikte en we (na het aanspreken van een arts) eenmalig een koortsremmer gaven. 24u later was er van de koorts gelukkig niets meer te merken.

Tenslotte was er nog haar gewicht. Op dag 3 was Emmelie 120g afgevallen, wat erg weinig is (ze mogen tot 10% afvallen de eerste dagen, ze had dus ongeveer 340g mogen verliezen). Op dag 5 was er 30g terug bij, wat ze super deed! Maar dan waw er op dag 7 50g weer af. En tegen dag 9 was ze weer terug op het gewicht van dag 3. Weer wat bijgekomen, maar zeker niet genoeg. Dat zorgde ervoor dat ik me enorm onzeker ging voelen, twijfelde aan mijn moedergevoel en veel meer ging googlen dan goed voor mezelf was. Dag 11 was de dag dat ze eindelijk een goed gewicht was bijgekomen. Wat voelde ik me opgelucht!

Daarnaast waren er ook nog enkele nachten met krampjes en overprikkeling waarin vooral ikzelf erg weinig slaap kreeg. Maar die nachten horen er natuurlijk gewoon bij met een newborn.

En vandaag, dag 12, heb ik eindelijk een volledig zorgeloze dag kunnen genieten van haar. Wat heerlijk. Laten we hopen dat we in deze trant verder gaan!

Hoe gaat het met jullie?

Liefs,
Dorien

Wist je dat je via mijn facebookpagina elke keer kan volgen of er een nieuwe blogpost online staat? En kleine updates van lieve dochters Emmelie en Lena en zoonlief Pieter kan je daar ook zien! Neem snel een kijkje, klik hier om er naartoe te gaan.