Vandaag ga ik helemaal met de billen bloot. Even heel persoonlijk een verhaal dat al jaren speelt en waar nooit volledige antwoorden op zijn gekomen. Voor we tot het punt komen moeten we wel even heel ver terug duiken in het verleden. En ik waarschuw: het verhaal zit vol met sprongen van voor naar achter en terug, en kan erg onsamenhangend overkomen.

Kleuter en lagere school

In de kleuterschool kreeg ik ooit een intelligentietest. Waarom deze test werd afgenomen weet ik niet (en mijn ouders wisten het ook niet meer zeker toen ik het hen vroeg). Wat ik wel weet is dat er toen een erg hoge intelligentie is vastgesteld.

Doorspoelen naar de lagere school. Daar ging alles heel erg gemakkelijk voor mij. Leren hoefde ik niet echt en de paar dingen waar ik wel moeite mee had (maaltafels en kloklezen bijvoorbeeld) kon ik uiteindelijk wel uitvinden door het toepassen van truckjes. (Even deze situatie in het achterhoofd houden).

Aan het einde van de lagere school kreeg ik adviezen mee over hoge studierichtingen in het middelbaar. Ik zou dat zeker aankunnen als er gekeken werd naar mijn rapporten. Daarnaast was ik een heel stil en rustig kind, dus dat leren zou zeker goed komen.

Even terug over dat stil en rustig: Dat was ik op school absoluut. Ik was het stille meisje met heel weinig vrienden. Het meisje dat altijd boeken las en daar zo in opging dat pas halverwege het volgende lesuur bleek dat ik nog niet doorhad dat we weer waren verder gegaan. Het meisje dat gepest werd met bril en blokjes en vlechtjes in het haar.

Maar eens thuis was ik het wilde kind dat altijd in de knoop lag met gevoelens, dat extreem veel energie had (mijn ouders hadden in huis een kleine trampoline staan zodat ik mijn energie kwijt kon), dat altijd ruzie maakte met mama, papa en zus, … .

Middelbare school

En weer naar het middelbaar. Ik koos – voor een groot stuk door de adviezen – voor de richting Latijn. En al heel snel bleek dat dat echt niets voor mij was. Ik kon namelijk helemaal niet leren! Hoe moest je dat in godsnaam doen. Verder dan rijtjes met woorden keer op keer lezen kwam ik niet. En dat merkte je dus meteen aan de punten, die kelderden week na week.

Ook in dat eerste middelbaar kwamen we in contact met een kinderpsychiater. Er waren heel wat zaken die normaal leken op het eerste gezicht, maar door herkenning in het verhaal van een vriendin besloten mijn ouders om toch even verder te kijken. Na een aantal testen kwam het verdict: Ik heb ADD. En daarbij nog een paar dingen i.v.m. coördinatie en aanraking. Voor dat laatste heb ik een tijdje kinesitherapie gevolgd, maar na een jaar was dat “klaar”. Verder kreeg ik hier geen begeleiding in.

Terug naar het schoolverhaal. Aan het einde van het schooljaar was de beslissing snel gemaakt om een richting te “zakken” naar de moderne. En inderdaad, daar ging ik relatief gemakkelijk verder met de opleiding. In het derde jaar koos ik voor wetenschappen-wiskunde. Dat zou ik normaal moeten kunnen. Maar opnieuw kwam het “leren” terug dat me in de problemen bracht. Ik zakte voor meerdere vakken en moest mijn jaar overdoen. De tweede keer in het derde middelbaar ging alles heel soepel. Logisch, in mijn ogen, want ik kende de stof al een beetje en kon het door de uitleg opnieuw te krijgen goed vastzetten waardoor ik opnieuw zonder echt studeren door kon naar het volgende jaar.

Wisselen van studierichting

In het vierde middelbaar besloot ik een heel andere richting uit te gaan. Ik ging muziek studeren. Dat was een opleiding die niet bij de deur was, wij wonen in Limburg maar de school waar ik was toegelaten ligt in Brussel (snelle vooruitblik: dit waren de beste jaren uit mijn pre-moederleven). Bij die wissel van opleiding en school kwam dus ook een internaat. Dat internaat bleek voor een groot stuk ook de oplossing te zijn van de spanningen thuis. Ik was er niet en kon dus geen ruzie maken of spanning opbouwen, dit zorgde er dan ook voor dat de weekends een stuk rustiger verliepen. Heerlijk!

De opleiding verliep iets moeizamer. Veel klasgenoten stroomden reeds in het derde middelbaar in in deze richting, waardoor ik op veel muziekvakken achterliep. De algemene vakken gingen wel heel erg vlot, daar hoefde ik geen moeite meer in te steken. Maar door die grote achterstand kwam de conclusie dat ik best mijn vierde jaar zou overdoen. Geen enkel probleem, de algemene vakken vloog ik doorheen en de muziekvakken gingen – net als bij het overdoen van mijn derde jaar – een stuk gemakkelijk door de herhaling.

Een stukje dat het wel moeilijker maakte was dat mijn zus besloot dat ze ook deze opleiding wilde volgen. Ze slaagde voor het toelatingsexamen en kwam bij mij op school. En waar ik eerst zei dat op internaat gaan zorgde dat er veel rust kwam thuis, kwam mijn zus nu mee op internaat. En we zaten zelfs in dezelfde klas. Dat zorgde opnieuw voor veel spanningen. In deze periode hebben we nooit een heel goede band gehad. (Tot iemand gemeen deed tegen haar.” Ze is mijn zus. IK mag dat, een ander moet van haar afblijven.” Of dat was toch mijn redenering.) Opnieuw meer spanningen dus.

Tenslotte mijn vijfde en zesde middelbaar die redelijk vlot verliepen. Echte studievakken waren er niet veel waardoor mijn aandacht daarop gefocust kon blijven. Zo behaalde ik uiteindelijk met veel omwegen en “zakken” mijn diploma middelbaar maar op een heel ander niveau dan ze me eerst hadden ingeschat.

Conclusie

Na mijn diagnose ADD is daar eigenlijk helemaal niets meer over gezegd in mijn verdere schoolcarrière en de coördinatiestoornis beperkte zich in problemen met het doen van maaltafels (rekenmachine), kloklezen (digitaal kan wel) en piano spelen (begripvolle docent). Die kon ik dus allemaal omzeilen zonder veel problemen. En in het verdere leven is dat ook geen groot probleem meer waar ik niet onderuit kan!

Tot zover een overzicht van mijn schoolcarrière tot aan mijn middelbare diploma, op dit moment het enige diploma dat ik behaald heb. In het volgende deel mijn hogere studies en werkverleden.

Blijf zeker volgen om te lezen hoe het me in mijn verder studies verging. Dit wordt een blogreeks doorheen mijn leven, tot aan de nieuwe testen die gebeurden in verband met de knoop dit er in mijn hersenen ligt, in een poging ze helemaal te ontwarren.

Liefs,

Dorien