In het eerste deel van dit verhaal vertel ik hoe mijn lagere en middelbare schooltijd is verlopen. Om hier verder te kunnen volgen is het misschien handig om dat deel eerst te lezen. Ik geef hier ook opnieuw de disclaimer dat het verhaal misschien warrig is en alle kanten uit springt, maar zo werken mijn gedachten nu eenmaal.

Studeren in Leuven

Na het middelbaar kon ik niet verder gaan met een muziekopleiding. Ik liep iets voor mijn eindwerk een blessure op (waar ik zelfs nu nog last van heb) dus die optie was permanent afgeschreven. In plaats daarvan besloot ik om een heel andere richting uit te gaan met mijn leven. Vroedkunde, daar zag ik wel toekomst in. Mama’s begeleiden, baby’s op de wereld helpen, … dat leek me helemaal het einde.

Ik ging op kot in Leuven om daar aan mijn opleiding te beginnen. Mijn zus ging in deze periode naar Antwerpen. We zagen elkaar heel erg weinig (enkele weekends per maand) waardoor onze band zichtbaar beter werd. Het eerste jaar ging daar redelijk goed. De stage was ontzettend fijn en de vakken waren interessant. Alleen het blokken voor “anatomie en fysiologie” bleek een groot struikelpunt te zijn. Zowel de eerste als tweede examenkans zakte ik hiervoor. Geen punt, mijn motivatie was ontzettend groot. Dat kwam het volgende schooljaar vast goed. Na dat eerste jaar wisselde ik van gebouw, om samen met mijn toenmalige vriend te “wonen” (elk in aparte kamers wel). Helaas liep deze relatie stuk na een tijdje, al bleven we aanvankelijk wel erg goede vrienden.

Stoppen met studeren

Tot ik een tijd later een nieuwe relatie kreeg. Deze relatie heeft heel veel kapot gemaakt. Niet alleen die goede vriendschap, maar ook vele andere. Net als de band met mijn ouders en mijn zus, mijn opleiding, … Voor het volledige verhaal (denk ik) verwijs ik naar een heel oude blog terug. Het is tot op dit moment nog steeds te pijnlijk voor mezelf om het verhaal nogmaals te vertellen en zelfs om het terug te lezen. Hierbij dan ook een grote waarschuwing, dit blog is erg heftig om te lezen.

Pijn, tot in mijn ziel | Mama met Sokjes van Geitenwol

Studeren in Hasselt

Na deze periode kwam ik weer thuis en moest ik even op mijn pootjes terecht komen. Ik besloot wel dat ik terug wilde studeren. Maar geen opleiding in de zorg meer, daar had ik erg negatieve connotaties bij. Nee, ik zou beginnen aan de lerarenopleiding in Hasselt. Dicht bij huis, dat voelde veilig. Niet lang na het begin van de opleiding kreeg ik een relatie met mijn man. Heel voorzichtig, stap voor stap groeide het vertrouwen weer in mannen.

Na enkele maanden, het tweede semester was net gestart, kwam ik erachter dat ik zwanger was. Ook daar blogde ik over, toen nog op een ander blogadres maar dat verhuisde mee naar de huidige blog en kan je hier lezen:

Waar het hart van vol is…

Het is niet veel, maar het is een aankondiging en ik was er dolblij mee. Maar zo’n zwangerschap was niet gemakkelijk bij een nieuwe opleiding en een heel prille relatie. Dat heeft veel op de proef gesteld. Maar het ging relatief goed, erg weinig kwaaltjes en de opleiding was ok. Alleen die hormonen he, die zorgden ervoor dat ik niet zo goed wist wat ik wilde. Aan het einde van het schooljaar besloot ik om te stoppen met de lerarenopleiding, het volgende schooljaar zou ik opnieuw vroedkunde gaan studeren, daar lag mijn passie. Achteraf bleek dat geen heel slimme keuze, ik deed geen examens en verloor dus alle studiepunten van het semester.

Studeren in Genk

Goed, in september startte ik in Genk opnieuw met de opleiding vroedkunde. Niet alles kon ik overnemen van de opleiding in Leuven dus ik moest een heel aantal vakken opnieuw volgen. En die Anatomie en Fysiologie waar ik zo mee worstelde lagen ook nog op mij te wachten. Op deze school werd dat wel gesplitst in twee vakken, waardoor ik hoopte dat het draaglijker werd voor mij (spoiler: dat werd het niet).

Ik was intussen ook heel erg zwanger, wat best spannend was. Gelukkig hoefde ik geen stage te doen, deze kon ik wel meenemen van mijn vorige opleiding en zorgde dus dat het fysiek heel draaglijk was. Aan de andere kant zorgde dat er ook voor dat ik alleen maar theoretische vakken had, en dat hebben we intussen door dat mijn hoofd daar niet zo goed mee om kan.

Oktober kwam op zijn einde, en daarmee kwam mijn bevallingsdatum ook in zicht. Ik studeerde tegenover het ziekenhuis en kon daardoor tot het allerlaatste moment naar school (dat was dichterbij dan thuis wanneer de bevalling zou beginnen grapte ik altijd). En in inderdaad, vrijdag liep ik nog op school en dinsdag was Pieter er! Het schooljaar liep mooi gepland dat ik geen examens zou doen in januari en pas terug naar de les moest in februari als het volgende semester begon. Heerlijk om die tijd met mijn pasgeboren baby door te brengen.

Postnatale depressie

Ik maakte het schooljaar bijna af. Bijna. Want na een heel semester mezelf voorhouden dat alles goed ging en ik gelukkig was, mijn opleiding graag deed en het leven goed aankon, stortte even alles voor mijn ogen in. Ik kon met mezelf geen kant uit. Aan mijn lerarenopleiding had ik niet veel meer overgehouden, behalve een heel goede psychologe. Zij was me aangeraden door mijn toenmalige stagementor. En dat zorgde dat ik gelukkig wel ergens heen kon met mijn gedachten. Wat bleek? Een postnatale depressie hoeft niet meteen na je bevalling tot uiting te komen, je kan eerst een tijd doen alsof er niets aan de hand is. Dat kon ik blijkbaar erg goed. Tot het niet meer ging.

Opnieuw stopte ik dus met een opleiding zonder examens af te leggen (opnieuw, geen goed idee want studiepunten). Dit keer kwam ik gewoon thuis te zitten. Zonder inkomen, zonder toekomstperspectief. Alleen maar proberen om beter te worden mentaal. Dat was het plan, daarna zagen we wel weer verder.

Het volgende stukje zal gaan over mijn werkervaring, hoe dat verliep en ook hoe het komt dat ik daar al snel weer mee ophield.

Liefs,

Dorien